7 δεσμεύσεις της 16χρονης Πόλης
Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010
Πρόγραμμα: Συνοπτική παρουσίαση με 16 άξονες.
ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ 16χρονη πόλη - Οκτώβριος 2010
Παραθέσαμε σε αδρές γραμμές τις επικεφαλίδες του προγράμματός μας, όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να αναζητήσουν το αναλυτικό μας πρόγραμμα.
H Αυτόνομη Δημοτική Παράταξη 16χρονη πόλη με επικεφαλής- υποψήφια Δήμαρχο Κορυδαλλού, τη Μερόπη Κατσάνου φιλοδοξεί να να γίνει ο καταλύτης αλλαγών σε όλους τους τομείς της καθημερινής ζωής των συμπολιτών μας.
Aπαιτείται ένα ποιοτικό και ποσοτικό άλμα στη λειτουργία του Δήμου μας. Η περίοδος της στασιμότητας και της μίζερης διαχείρισης της καθημερινότητας είναι ανάγκη να παρέλθει. Ως αυριανή Δημοτική Αρχή διασφαλίζουμε την απρόσκοπτη λειτουργία του Δήμου σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας, ενώ παράλληλα επιδιώκουμε την υλοποίηση σχεδίων που θα αλλάξουν το αστικό περιβάλλον της πόλης μας.
Ο Κορυδαλλός, όπως και πολλοί άλλοι Δήμοι διαμορφώθηκαν υπό το καθεστώς που εισήγαγε ο πρώτος οικιστικός νόμος το 1923, είτε οργανωμένα είτε νομιμοποιώντας εκ των υστέρων την αυθαιρεσία. Οι ανάγκες της εποχής τότε επέβαλαν τον καθορισμό μικτών χρήσεων εντός του οικιστικού ιστού που διευκόλυνε τον πολυλειτουργικό χαρακτήρα σε κάθε πόλη ώστε να αποτελεί χώρο διαβίωσης, αναψυχής και εργασίας. Αυτό το στοιχείο, που προσδιορίζει την πόλη μας και ήταν ως ένα βαθμό τυχαίος καρπός της ιστορικής αδράνειας, οφείλουμε να διαφυλάξουμε, αναπτύσωντας περισσότερο τη συμβατότητα των μικτών χρήσεων με την κατοικία.
Οι μικτές χρήσεις εντός του οικιστικού ιστού δίνουν ζωντάνια και ποικιλομορφία στις γειτονιές μας, αποτρέπουν τη γκετοποίηση που παρατηρείται σε περιοχές του λεκανοπεδίου. Δε θέλουμε μία πόλη κατακερματισμένη σε μονοδιάστατες ζώνες, επιδιώκουμε τη συμπαγή πόλη με μικτές χρήσεις, την ώσμωση του ιδιωτικού με το δημόσιο χώρο. Πυξίδα μας η διεύρυνση, των χώρων πρασίνου, των κοινόχρηστων χώρων, με πολλαπλό χαρακτήρα για να γίνει η ζωή στην πόλη βιώσιμη, να διευκολυνθούν οι ήπιοι τρόποι μετακίνησης, να αποκτήσει αξία ο Δήμος μας.
H 16χρονη πόλη φιλοδοξεί να συμβάλλει στη βιώσιμη αναζωογόνηση της πόλης μας. Εργαλείο μας η προγραμματική δράση που ορίζεται συνοπτικά με τους παρακάτω άξονες:
1. Διαφάνεια, δημοσιότητα, νομιμότητα σε όλες τις πράξεις της Δημοτικής Αρχής. Εφαρμογή αρχών αποτελεσματικής διοίκησης και αξιοποίησης του διοικητικού μηχανισμού του Δήμου. Συνεργασία του προσωπικού του Δήμου με τα αιρετά στελέχη στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους και ανάδειξη του επαγγελματισμού και της προσφοράς ενός εκάστου. Όλες οι κρίσεις προϊσταμένων στο Δήμο γίνονται από τα Υπηρεσιακά Συμβούλια με αξιοκρατικό τρόπο και όχι κατά τη βούληση των διοικούντων. Οδηγός μας οι ανάγκες των πολιτών ,που θα βρεθούν στο προσκήνιο, αντί των μηχανισμών και των προσώπων που τους στελεχώνουν..
2. Μείωση 20% σε σχέση με την απερχόμενη διοίκηση των εξόδων διοικητικής λειτουργίας του Δήμου που αφορούν στις πάσης φύσεως αμοιβές και αποζημιώσεις των αιρετών και μετακλητών στελεχών στη διοίκηση του Δήμου και των νομικών προσώπων - πέραν των οικονομιών που επιφέρει ο νέος νόμος για την Αυτοδιοίκηση. Ολοκληρωμένο σύστημα παρακολούθησης και διαχείρισης προμηθειών, αποθήκης και έργων. Αναβάθμιση του δικτυακού τόπου του Δήμου, με διαδραστικές λειτουργίες που θα εξυπηρετούν άμεσα το Δημότη -χρήστη των ηλεκτρονικών υπηρεσιών και θα μειώσουν το διοικητικό και γραφειοκρατικό φορτίο.
3. Οργάνωση και τυποποίηση όλων των πρωτοβουλιών που ανέπτυξαν οι προηγούμενες δημοτικές αρχές ή πρόκειται να αναπτύξουμε στον ευρύτερο τομέα των κοινωνικών υπηρεσιών (κέντρο επιμόρφωσης νέων τεχνολογιών, σχολές γονέων, ωδείο, ΚΑΠΗ, συμβουλευτικό κέντρο για τη νεολαία και την εργασία κλπ) με σκοπό την απρόσκοπτη λειτουργία τους στο μέλλον προς όφελος της κοινωνικής συνοχής. Δημιουργία μόνιμου εικαστικού χώρου στο δήμο.
4. Έμφαση στη λειτουργία της υπηρεσίας καθαριότητας του Δήμου, ιδιαίτερα στην ανακύκλωση, με κίνητρα στο προσωπικό που εργάζεται υπό δυσμενείς συνθήκες. Ανάδειξη της ύψιστης υπηρεσίας που παρέχουν στην πόλη.
5. Μείωση του δανεισμού και του κόστους που τον συνοδεύει. Παρά το διπλασιασμό του δανεισμού την τελευταία τετραετία , η μείωση του δανεισμού πρέπει να επιτευχθεί χωρίς καμία επιβάρυνση στα δημοτικά τέλη. Αντίθετα, θα επιδιωχθεί παράλληλα με τις άμεσες οικονομίες η αποδοτικότερη λειτουργία των εισπρακτικών μηχανισμών του Δήμου προς όφελος των νομίμως λειτουργούντων επιχειρήσεων της πόλης μας. Συνεργασία με όλες τις επιχειρήσεις που εδρεύουν στο δήμο μας, διαφάνεια και ταχύτητα στην έκδοση αδειών για την ίδρυση νέων. Έλεγχος στη λειτουργία όλων των επιχειρήσεων με αποκλειστικό γνώμονα την προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος, της υγιούς επιχειρηματικής δράσης και την εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας.
6. Στο μείζον θέμα των αστικών μεταφορών διακρίνουμε και εστιάζουμε σε τρία σημεία: στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στη διαμπερή και στην τοπική κυκλοφορία. Η αποφυγή χρήσης του αυτοκινήτου αλλά και η «έξωση»» της διαμπερούς κυκλοφορίας από τις τοπικές οδούς θα βοηθηθούν από το μετασχηματισμό αρκετών εξ αυτών σε οδούς ήπιας κυκλοφορίας. Η μείωση του πλάτους του οδοστρώματος, η αντικατάσταση της ασφάλτου από ψυχρότερο γήινο ύλικο, η αποκάλυψη του εδάφους με ανάπτυξη γραμμικών, υψηλών, απλών ή διπλών και συνεχών δενδροστοιχιών, η διεύρυνση του πλάτους των πεζοδρομίων, είναι αποφασιστικής σημασίας για την μείωση της τοπικής κυκλοφορίας. Δημιουργείται μέσω των συνεχών δενδροστοιχιών ένα αδιάλλειπτο, οπτικό, ηχητικό, περιβαλλονικό φράγμα προς την κίνηση, που μειώνει το θόρυβο, τη σκόνη, τους ρύπους και αυξάνει τη σκίαση οδών και πεζοδρομίων αλλά και αθροίζει αισθητικό και κυκλοφοριακό όφελος. Θα γίνει δυνατό ως ένα βαθμό να υποκατασταθεί η τοπική κυκλοφορία με αυτοκίνητο από το περπάτημα και το ποδήλατο. Η έλευση του metro στην πόλη μας λόγω αλλεπάλληλων λαθών της προηγούμενης κυβέρνησης δεν προβλέπεται νωρίτερα από 7-8 χρόνια, στο μεσοδιάστημα θα πρέπει σοβαρά να βελτιώσουμε τη σύνδεση της πόλης μας με το σύστημα των μέσων σταθερής τροχιάς. Η λειτουργία σε λίγους μήνες του νέου σταθμού του metro στα όρια Αιγάλεω, Αγίας Βαρβάρας, Χαϊδαρίου μειώνει την απόσταση από το δίκτυο και καθιστά απαραίτητη την ενίσχυση της λεωφορειακής σύνδεσης μέσω της ΕΘΕΛ αλλά και του Δήμου. Παράλληλα, παρά τα τωρινά προβλήματα του ΟΣΕ, η υφιστάμενη ήδη λειτουργία του προαστιακού αλλά και η αναμενόμενη αναβάθμισή του ως ολοκληρωμένου συστήματος μεταφορών αυξάνει τη σπουδαιότητα των σταθμών «Ρέντης» και «Λεύκα» που απέχουν μόλις 2-2,5 km από το κέντρο της πόλης και μπορούν, εάν υπάρξει λεωφορειακή σύνδεση, να συμβάλλουν στην αποσυμφόρηση της διαμπερούς κυκλοφορίας στην πόλη μας.
7. Δημιουργία ενιαίου πολυθεματικού πάρκου (εκπαιδευτικό πάρκο, διοικητικό πάρκο με δραστηριότητες αθλητισμού και αναψυχής, αμιγές πάρκο) στους χώρους των 88 στρεμμάτων, των φυλακών και του ασύλου. Θα είναι ο κόμβος που θα συνδέει οργανικά και λειτουργικά τον παλιό Κορυδαλλό, τον Άνω Κορυδαλλό και το Σχιστό. Η πόλη μας θα πάψει να παρουσιάζει έναν έντονα ελλειπτικό χαρακτήρα με πολωμένες λειτουργίες, θα ενισχυθεί ο πολυλειτουργικός χαρακτήρας της και θα βελτιωθεί το μικροκλίμα της πόλης μας. Ειδικότερα απαιτείται να ακυρώσουμε τις σπατάλες και τις παρεμβάσεις βιτρίνας, αντίθετα με τους διατυπωμένους σκοπούς της σημερινής διοίκησης του δήμου, όπως προκύπτει από την «μελέτη ανάπλασης» των 10 στρεμμάτων στις γυναικείες φυλακές με το εξωφρενικό ποσό των 6.000.000 €. Ιδιαίτερα ο επαρχιώτικος μικρομεγαλισμός εκφράζεται από το σχέδιο δημιουργίας «λίμνης» 2 στρεμμάτων, ευεργετώντας εργολάβους και κουνούπια, σε βάρος του πράσινου χαρακτήρα της έκτασης. Συγκριτικά αναφέρουμε ότι η ανάπλαση των 230 στρεμμάτων του Πεδίου του Άρεως, που ήγειρε πολλές ενστάσεις, κόστισε 9.100.000 €. Σωστή αξιοποίηση των υφιστάμενων κοινόχρηστων χώρων, των 88 στρεμμάτων, του πρώην ασύλου και του χώρου των γυναικείων φυλακών που απελευθερώνεται, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αποκάλυψη του εδάφους, με αύξηση της βλάστησης παντού με ενδημικά είδη της Αττικής και της Αν. Μεσογείου. Το κάθε σχολείο αναλαμβάνει δράση για τη φροντίδα του εδάφους και της βλάστησης στο προαύλιό του και στους κοινόχρηστους χώρους των 88 στρεμμάτων. Είναι ανάγκη να περιοριστεί η οριζόντια κάλυψη κάτω του 50% στις εκτάσεις που απελευθερώνονται και θα φιλοξενήσουν υποδομές. Στη θέση των φυλακών δημιουργείται ένα εκτεταμένο πάρκο άνω των 60 στρεμμάτων, με τα χαρακτηριστικά ενός φυσικού οικοσυστήματος, με ήπιες παρεμβάσεις στο εσωτερικό του, που θα αφορούν σε χάραξη μονοπατιών, πεζόδρομων και ποδηλατοδρόμου. Η δημιουργία του πολυθεματικού πάρκου αλλάζει αποφασιστικά την πόλη μας.
8. Το σύνολο των πολιτικών των προηγούμενων ετών για τα 114 στρέμματα στο χώρο των πρώην λατομείων, κατέρρευσε παρά το θετικό γεγονός ότι η κεντρική εξουσία -επιτέλους - έκανε το χρέος της απαλλοτριώνοντας το χώρο υπέρ του Κορυδαλλιώτικου λαού. Σχέδιo και δέσμευσή μας ως αυριανή δημοτική αρχή : αποκατάσταση του τοπίου στο χώρο των πρώην λατομειών, με δημιουργία πρανών, εδαφικού καλύμματος και φύτευση του ανάγλυφου στο σύνολό του. Εξαλείφουμε την ουλή από το σώμα του Κορυδαλλού αυτή την περιβαλλοντική και αισθητική βαρβαρότητα που είναι ορατή από την Ακόπολη. Αλλάζουμε τις υφιστάμενες μελέτες με επιπλέον πράσινο και υψηλή βλάστηση στον περιβάλλοντα χώρο των αθλητικών εγκαταστάσεων. Μισό-μισό στη χρήση, 50% αθλητικές εγκατάσεις και βοηθητικές υποδομές, 50 % αστικό πάρκο στο σύνολο των 114 στρεμμάτων.
9. Η οικιστική πίεση στο όρος Αιγάλεω εντάθηκε, εγκαταστάθηκαν πολλές οχλούσες δραστηριότητες, φερόμενοι ιδιοκτήτες περιμένουν την ευκαιρία για real estate. Επιπλέον ένα καθεστώς αναρχίας και αυθαιρεσίας κυριαρχεί, τα λίγα δέντρα αποψιλώνονται, μπάζα και απόβλητα απορρίπτονται, αυθαίρετες κατοικίες εμφανίζονται πάλι σε εκτάσεις εκτός σχεδίου, που τεμαχίστηκαν ή πωλήθηκαν παράνομα. Δεσμευόμαστε, να οριοθετήσουμε και να προστατεύσουμε το τμήμα του βουνού που μας ανήκει, με αυτεπιστασία, και περιορισμό του outsourcing να προχωρήσουμε συντεταγμένα στη φύτευση και την προστασία όσο το δυνατόν μεγαλύτερης έκτασης. Στην προσπάθεια μας αυτή, αρωγοί μπορούν να είναι τα γυμνάσια και τα λύκεια του δήμου μας. Δημιουργούμε σύστημα παρακολούθησης και διαχείρισης του νέου δάσους με χρήση της τεχνολογίας αλλά και την παρουσία προσωπικού ασφαλείας του Δήμου.
10. Διαφύλαξη, συντήρηση και περαιτέρω ανάπτυξη των υφιστάμενων πλατειών της πόλης μας. Οι πλατείες μας ιδιαίτερα οι μεγαλύτερες, Πλατεία Ελευθερίας, Πλατεία Παγκόσμιας Ειρήνης (Μέμου) , Ελ. Βενιζέλου, Αγ. Γεωργίου, Αλησμόνητων Πατρίδων (παλιό νεκροταφείο), Μερκάτη αποτελούν ουσιώδες γνώρισμα του Κορυδαλλού. Οφείλουμε να διαφυλάξουμε τον κοινόχρηστο χαρακτήρα τους. Κάποιες σχετικά επιτυχημένα άλλες όχι αναπλάστηκαν στο πρόσφατο παρελθόν. Είναι χρέος και προτεραιότητα της δημοτικής αρχής μέ ίδια μέσα να αναπτύξει το πράσινο στις πλατείες, να διευρύνει τη λειτουργικότητά τους, να μην τις θεωρεί ευκαιρίες για αμφίβολης ποιότητας επιχειρηματικά σχέδια σε βάρος του ελεύθερου και κοινόχρηστου χαρακτήρα τους. Είναι απαίτηση όλων μας να μπει ένα τέλος σε αποτυχημένες αναπλάσεις που ως μοναδικό αποτέλεσμα είχαν, την αλλαγή πλακοστρώσεων και φωτισμού, το κέρδος μελετητών και εργολάβων, τη σπατάλη δημόσιου χρήματος.
11. Δημιουργία εκτεταμένου δικτύου ποδηλατόδρομου στο πολυθεματικό πάρκο και στον οικιστικό ιστό της πόλης κατά μήκος των πεζοδρόμων και των οδών ήπιας κυκλοφορίας. Η ανάπτυξη ποδηλατοδρόμων δεν θα γίνει σε βάρος των πεζοδρομιών ή των κοινόχρηστων χώρων αλλά κυρίως σε βάρος της αποκλειστικής χρήσης των οδών από τα αυτοκίνητα.
12. Οι αρμοδιότητες ενός δήμου είναι πεπερασμένες δεν μπορούν να επηρεάσουν παρά ελάχιστα τη μακροοικονομία, όμως μπορούν να επηρεάσουν ως ένα βαθμό την οικονομία σε τοπικό επίπεδο αφού η αναβάθμιση του αστικού περιβάλλοντος ενισχύει τις τοπικές επιχειρήσεις, αναβαθμίζει τις κατοικίες των συμπολιτών μας. Προσπερνούμε τους λόγους των επαγγελματιών της πολιτικής και του περιβάλλοντος, αφού εμείς ήδη βιώνουμε τις συνέπειες της μικροκλιματικής αλλαγής. Με τις δράσεις μας συμβάλλουμε στην άρση του φαινομένου της αστικής θερμονησίδας που ταλαιπωρεί τους δημότες στη διάρκεια των θερινών μηνών και ιδιαίτερα τις νυκτερινές ώρες αφού η θερμοκρασία είναι 5-6o C υψηλότερη του κανονικού. Η κυριαρχία του τσιμέντου και της ασφάλτου με τη μεγάλη θερμοχωρητικότητα - θερμοαγωγιμότητα και την απουσία υγρασίας έναντι του φυσικού εδάφους έχει ως αποτέλεσμα η επιφάνειά τους να μετατρέπεται το καλοκαίρι σε θερμοσυσσωρευτή, ο οποίος απάγει τα θερμικά φορτία στην πόλη το βράδυ. Κατά μέσο όρο τα 5πλάσια θερμικά φορτία που αποθηκεύει το μπετόν τα αποδίδει στην ατμόσφαιρα το βράδυ έως 10 φορές γρηγορότερα από το έδαφος. Η αναδάσωση του αποσαθρωμένου και ξεπλυμένου από το εδαφικό κάλυμμα Αιγάλεω, η άμεση επιχωμάτωση και αποκατάσταση του τοπίου στο χώρο των λατομείων, βελτιώνει τη θερμική συμπεριφορά του εδάφους. Η προσθήκη των νέων χώρων , κοινόχρηστων , πρασίνου και αναψυχής, συνολικής επιφάνειας τουλάχιστον 500 στρεμμάτων, δημιουργεί ένα αστικό περιβάλλον φιλικότερο στους δημότες, συμβάλει στην άρση του φαινομένου της θερμονησίδας, η βιοκλιματική πίεση στουν πληθυσμό αμβλύνεται, δημιουργείται μία ώσμωση μεταξύ του φυσικού περιβάλλοντος στο βουνό και του αναβαθμισμένου αστικού περιβάλλοντος εντός της πόλης.
13. Προοδευτική αναβάθμιση των δημοτικών κτιρίων σε αντίστοιχα βιοκλιματικά, με την άμβλυνση των ενεργοβόρων χαρακτηριστικών του υφιστάμενου κτιριακού αποθέματος. Παροχή συμβουλών και τυποποίηση της διαδιακασίας από το δήμο για την εφαρμογή βιοκλιματικών χαρακτηριστικών στις οικίες των δημοτών. Αισθητική αναβάθμιση των κτιρίων (εξωτερικές όψεις, ταράτσες). Με προδιαγραφές που θα θέσει η Δημοτική αρχή κατόπιν διαβούλευσης και την παράλληλη παροχή κινήτρων.
14. Στροφή στην ποιότητα. Με λυμένα βασικά προβλήματα υποδομών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, το βάρος μετατοπίζεται στην ποιότητα. Τα σχολικά κτίρια, τόσο τα νέα όσο και τα υφιστάμενα , αλλά και ο περιβάλλον χώρος απαιτείται να υπηρετούν τις αρχές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής και την αρχιτεκτονική τοπίου. Με την ενεργειακή και την αισθητική αναβάθμιση των σχολείων, συμβάλλουμε στη δημιουργία ενός φιλικού σχολικού περιβάλλοντος.
15. Αύξηση του αριθμού των παιδικών σταθμών σε σημείο ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες περισσότερων δημοτών μέσα στην τετραετία. Μέριμνά μας κάθε γονιός να έχει τη δυνατότητα να εγγράφει τα παιδιά του σε βρεφονηπιακό σταθμό. Ο ανταποδοτικός χαρακτήρας της προσφερόμενης υπηρεσίας με λογικά τροφεία-δίδακτρα επιτάσσει την καλύτερη αντιμετώπιση των ελλείψεων στο κτιριακό. Λειτουργία των νηπιαγωγείων ως ολοκληρωμένων μονάδων υποχρεωτικής προσχολικής εκπαίδευσης δύο τάξεων, ιδιαίτερα στο επίπεδο της υποδομής αρμοδιότητας του δήμου.
16. Βελτίωση των αθλητικών υποδομών και διεύρυνση της λειτουργίας τους ώστε να καλυφθούν οι απαιτήσεις της νέας γενιάς και των δημοτών ευρύτερα για άθληση. Αναδεικνύονται οι δυνατότητες που θα παρέχει το ενιαίο δίκτυο πεζοδρόμων και οδών ήπιας κυκλοφορίας για ποδήλατο και joking αλλά και οι υφιστάμενες αθλητικές εγκαταστάσεις των σχολείων για δραστηριότητες τα Σαββατοκύριακα και τις διακοπές συντεταγμένα με το ανάλογο προσωπικό ασφαλείας.
Παραθέσαμε σε αδρές γραμμές τις επικεφαλίδες του προγράμματός μας, όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να αναζητήσουν το αναλυτικό μας πρόγραμμα.Η Μερόπη Κατσάνου ως αυριανή Δήμαρχος και ο συνδυασμός της γνωρίζουν καλά ότι η η υλοποίηση του προγράμματος επηρεάζεται από τη μείωση των πόρων από την κεντρική διοίκηση λόγω της βαθειάς ύφεσης. Δεν τρέφουμε αυταπάτες, η επόμενη δημοτική αρχή θα κινηθεί στην κόψη του ξυραφιού. Η συνετή διαχείριση, η ορθολογική κατανομή των υλικών και ανθρώπινων πόρων, η διάθεση προσφοράς και πάνω από όλα το όνειρό μας για ένα διαφορετικό, ανθρώπινο και πράσινο Κορυδαλλό μας δίνει το δικαίωμα να πιστεύουμε ότι θα τα καταφέρουμε.
Από σένα αγαπητέ φίλε, δημότη της πόλης μας, ζητάμε τη βοήθειά σου, τη συμμετοχή σου, τον έλεγχό σου, την Κυριακή 7 Νοέμβρίου 2010 εξαρτάται μόνο από σένα, είναι στο χέρι σου να επιλέξεις μία εντελώς διαφορετική διαχείριση των κοινών μας υποθέσεων. Αποτελεί υποχρέωσή σου να συμβάλλεις ώστε να παραδώσουμε στην επόμενη γενιά κάτι για το οποίο εμείς θα είμαστε περήφανοι και εκείνοι θα μας μνημονεύουν.
Στις 7 Νοεμβρίου 2010 ψηφίζω Μερόπη Κατσάνου
λέω ναι στον Κορυδαλλό 16χρονη πόλη
Σημείωση: Οι παραπάνω βασικές προγραμματικές κατευθύνσεις, συντάχθηκαν από την επιτροπή προγράμματος για λόγους πρακτικούς, αφού το αναλυτικό πρόγραμμα καταλαμβάνει περίπου 24 πυκνές σελίδες -χωρίς εισαγωγές φωτογραφίες και επιλόγους.
Για λόγους οικονομικούς, η εκτύπωση του αναλυτικού προγράμματος γίνεται σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, ενώ τα παραπάνω 16 σημεία, θα τυπωθούν σε μεγαλύτερη ποσότητα.
Το αναλυτικό πρόγραμμα, εντός πολύ μικρού διαστήματος, -γίνεται pdf αρχείο - και σε λίγες ώρες θα είναι ανεβασμένο στην τράπεζα ιδεών και στο κεντρικό ιστολόγιο με ειδικές παραπομπές.
Παρακαλούμε τους φίλους της κίνησης, να βοηθήσουν στην γνωστοποίηση του προγράμματος τυπώνοντας με πρωτοβουλία τους όσα αντίγραφα μπορούν και διανέμοντάς τα.
ημερομηνία ανάρτησης: 17 Οκτωβρίου 2010
Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010
Εμείς και ο "Καλλικράτης"
Αυτοδιοικητική Μεταρρύθμιση (Καλλικράτης)
H αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση είναι μία αδήριτη αναγκαιότητα σε μία σειρά ζητημάτων:
1. Είναι αντιπαραγωγικό για την Ελλάδα με το συγκεκριμένο μέγεθος να σηκώσει 3 αιρετά επίπεδα αυτοδιοίκησης.
2. Είναι αναγκαιότητα η δευτεροβάθμια αυτοδιοίκηση να διευρυνθεί χωρικά σε επίπεδο περιφέρειας, αντίστοιχα να περιορισθεί ο αριθμός των δήμων για να ενισχυθούν οικονομικά και οργανωτικά ως αυτοτελείς οντότητες επιτυγχάνοντας παράλληλα οικονομίες κλίμακας σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.
3. Πρέπει να περιορισθεί το διοικητικό, γραφειοκρατικό κόστος τόσο στην κεντρική όσο και στην τοπική διοίκηση, στο επίπεδο τόσο του μόνιμου προσωπικού όσο και των αιρετών και των μετακλητών.
4. Πρέπει να ενισχυθεί η πολιτική, διοικητική και οικονομική αυτονομία της Αυτοδιοίκησης παράλληλα με την ενίσχυση του εσωτερικού και εξωτερικού ελέγχου για την τήρηση της νομιμότητας.
5. Να εξασφαλισθεί ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται όσο το δυνατόν πλησιέστερα στον πολίτη. Δεν είναι ωφέλιμο να ρυθμίζεται σε εθνικό ή κοινοτικό επίπεδο κάτι που μπορεί καλύτερα να ρυθμιστεί – διαχειριστεί - σε περιφερειακό ή τοπικό επίπεδο.
Ο «Καλλικράτης» παρεμβαίνει σε μία σειρά ζητημάτων και αποτελεί μία προσπάθεια μεταρρύθμισης με θετικό πρόσημο, μπορεί να συμβάλει στην προσπάθεια εξορθολογισμού της διοίκησης και στην αναπτυξιακή προσπάθεια, όμως τελικά μένει να δοκιμαστεί στην πράξη.
Οι όποιες επιφυλάξεις μας δεν αντιστρατεύονται τη μεταρρυθμιστική προσπάθεια, ούτε μένουμε αγκυλωμένοι στην υπεράσπιση «κεκτημένων» και στην αδράνεια. Όμως, παράλληλα, θα αγωνιστούμε για την άρση των αδυναμιών που προκύπτουν από την μορφή που πήρε μέσω του Καλλικράτη η μεταρρύθμιση της Αυτοδιοίκησης. Οι αδυναμίες είναι ήδη φανερές και συνίστανται σε:
1. Οι απαραίτητες οικονομίες κλίμακας που εισάγει έχουν καλώς ή κακώς συνδεθεί με την εφαρμογή του μνημονίου.
2. Η οικονομική καχεξία που επικρατεί δεν επιτρέπει την στήριξη στην πράξη του εγχειρήματος. και μας οδηγεί τουλάχιστον σε προβληματισμό.
3. H χωρική αποτύπωση τόσο σε επίπεδο δήμων όσο και περιφερειών υπηρετεί τις ανάγκες του εκλογικού νόμου για τις βουλευτικές εκλογές γεγονός που δεν επέτρεψε τη συνένωση όμορων δήμων διαφορετικών νομών ή εκλογικών περιφεριών.
4. Πιθανολογούμενες απολύσεις συμβασιούχων από τους ΟΤΑ που καλύπτουν πραγματικές λειτουργικές ανάγκες στον τομέα των υπηρεσιών με συνέπεια την τραγική υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους δημότες.
5. Την αμφιβόλου αποτελέσματος μεταβίβαση αρμοδιοτήτων από τον ένα θεσμό στον άλλο και το διοικητικό χάος που θα προκύψει την επόμενη μέρα.
6. Την πιθανολογούμενη απόσυρση του κράτους από την παροχή ή την στήριξη κρίσιμων κοινωνικών υπηρεσιών.
7. Την πλήρη κομματικοποίηση του θεσμού της αυτοδιοίκησης αφού οι μεγάλες χωροταξικές και πληθυσμιακές συνενώσεις απαιτούν κομματικά δεκανίκια και πρωτοκλασάτους παράγοντες με οικονομική επιφάνεια γεγονός που στην πράξη ανατρέπει τη φιλοσοφία της ανεξάρτητης, αυτόνομης και ακηδεμόνευτης αυτοδιοίκησης. Επιπρόσθετα η παλαιοκομματικού τύπου εκλογή δημάρχων και συμβούλων με την ανυπαρξία μηχανισμών δημοκρατικής ανάκλησης από την τοπική κοινωνίας έχει ως αποτέλεσμα την εξαγωγή των χειρότερων πρακτικών των βουλευτικών εκλογών στο τοπικό επίπεδο.
Σημειώσεις, παραπομπών
παρέμβαση της Μερόπης Κατσάνου στο Δημοτικό Συμβούλιο, 13 Ιανουαρίου
Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010
Οι άνθρωποι δεν μπορούν να διαλέξουν εποχή. Ίσως να μπορούν όμως να την αλλάξουν.
Η 16χρονη πόλη, υπεύθυνα, τοποθετείται για την σύγχρονη πραγματικότητα. Με σαφήνεια, όπως δεν τολμούν μερικοί από όσους εμφανίζονται στις δημοτικές εκλογές με σαφείς στηρίξεις κομμάτων, αλλά θολές και ασαφείς θέσεις.
Πλαίσιο - απόφαση της γραμματείας του Συμβουλίου Πόλης, για την πολιτική συγκυρία των δημοτικών εκλογών και το μνημόνιο - 16 Σεπτεμβρίου 2010-
(Εντός λίγων ωρών, το παράρτημα θέσης για τον Καλλικράτη)
Η υπαγωγή της Ελλάδας στην τριμερή εποπτεία (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΔΝΤ, ΕΚΤ) είναι η κατάληξη μίας πορείας που δεν ήταν μονόδρομος. Ο ελληνικός κοινωνικός σχηματισμός μετά από μία 20ετή οικονομική στασιμότητα, (1973-1993) και μία διεύρυνση πτυχών του κοινωνικού κράτους , κυρίως με δανεικά, πέτυχε την περίοδο 1994-2007 να εισέλθει σε μία περίοδο σταθερής και εντεινόμενης οικονομικής μεγέθυνσης που κάλυπτε όμως χρόνιες ανισορροπίες στην παραγωγή, την κατανάλωση, το κράτος, το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα.
Ήταν έτσι δομημένες οι κοινωνικές συμμαχίες της ηγεμονεύουσας οικονομικοπολιτικής ελίτ με το μωσαϊκό των μεσαίων και μικροαστικών στρωμάτων (δημόσιο, ελεύθεροι επαγγελματίες, έμποροι, επιστημονικές συντεχνίες, εργαζόμενοι σε ΔΕΚΟ και Τράπεζες, ), σε βάρος κατά βάσει των συλλογικών δημόσιων αγαθών, που η πλειοψηφία αυτών των στρωμάτων πίστεψε στην αυταπάτη της συνεχούς βελτίωσης της υλικής ευημερίας σε ατομικό επίπεδο.
Όμως, η σφοδρότητα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης μετά το 2008, σε συνδυασμό με την παροιμιώδη ανικανότητα της κυβέρνησης Καραμανλή έπληξε καίρια την ελληνική οικονομία και την οδήγησε ταχέως στην ύφεση.
Η παρούσα κυβέρνηση Παπανδρέου-ΠΑΣΟΚ αντί να πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα την επομένη της εκλογής της, με ερασιτεχνικές πρωτοβουλίες -επί σειρά μηνών-, κατέστησε βέβαια την πορεία της χώρας προς τη χρεωκοπία και αναπόφευκτη την εξωτερική βοήθεια, ως μόνη διέξοδο αποφυγής μίας οικονομικής καταστροφής ανάλογης πολεμικών περιόδων.
Ανεξάρτητα από όλα τα παραπάνω, που αποτελούν μια σύντομη ιστορική αναδρομή, υπάρχει η ανάγκη να αντιμετωπίσουμε τη νέα πραγματικότητα μας. Οι συνέπειες είναι πλέον δραματικά ορατές, καθορίζουν το παρόν και εξακολουθούν να απειλούν το μέλλον...
Η παρούσα κυβέρνηση Παπανδρέου-ΠΑΣΟΚ αντί να πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα την επομένη της εκλογής της, με ερασιτεχνικές πρωτοβουλίες -επί σειρά μηνών-, κατέστησε βέβαια την πορεία της χώρας προς τη χρεωκοπία και αναπόφευκτη την εξωτερική βοήθεια, ως μόνη διέξοδο αποφυγής μίας οικονομικής καταστροφής ανάλογης πολεμικών περιόδων.
Ανεξάρτητα από όλα τα παραπάνω, που αποτελούν μια σύντομη ιστορική αναδρομή, υπάρχει η ανάγκη να αντιμετωπίσουμε τη νέα πραγματικότητα μας. Οι συνέπειες είναι πλέον δραματικά ορατές, καθορίζουν το παρόν και εξακολουθούν να απειλούν το μέλλον...
Η εξωτερική βοήθεια, με τη νομική μορφή του μνημονίου υπό τριμερή εποπτεία για να γίνει η προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Δ.Ν.Τ., αποτέλεσε την αιτία να γίνει η πιο δραστική οριζόντια μείωση εισοδημάτων στην Ελλάδα μεταπολιτευτικά.
Η ενδεχόμενη χρεοκοπία, το ολοκληρωτικό δίλημμα και η πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ που υπέστη ο ελληνικός λαός μέχρι σήμερα, δεν μπορεί να αποτελούν άλλοθι για:
- Τη κατάργηση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των πιο αδύνατων τμημάτων του λαού και ιδιαίτερα της εργατικής τάξης που εργάζεται στην ιδιωτική καπιταλιστική επιχείρηση.
- Τη κατάρρευση του διαθέσιμου εισοδήματος του πιο φτωχού τμήματος του πληθυσμού και ιδιαίτερα των εργατικών οικογενειών και των συνταξιούχων τους.
- Την οικονομική ασφυξία παραγωγικών οικονομικών μονάδων.
- Την αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού της χώρας.
Ο "μονόδρομος" του μνημονίου, είναι το τελικό αποτέλεσμα χρόνιων επιλογών των πολιτικών των κομμάτων εξουσίας, που επί σειρά ετών θεοποίησαν τα ιδιωτικά αγαθά και την υποτιθέμενη ανταγωνιστικότητα, επέβαλαν πρότυπα ζωής που βασίζονται στον εικονικό παράδεισο που δημιουργεί η ευτυχία της κατανάλωσης και το life style των media.
Οι ευθύνες των δύο κομμάτων εξουσίας, δεν αναιρούν σε καμία περίπτωση τις ευθύνες συνολικά των υπολοίπων κομμάτων, αλλά και μιας μεγάλου ποσοστού κατηγορίας πολιτών, που ανέχθηκε ή -κυρίως- συμμετείχε με διάφορους τρόπους, στο party των προηγούμενων χρόνων.
Οι ευθύνες των δύο κομμάτων εξουσίας, δεν αναιρούν σε καμία περίπτωση τις ευθύνες συνολικά των υπολοίπων κομμάτων, αλλά και μιας μεγάλου ποσοστού κατηγορίας πολιτών, που ανέχθηκε ή -κυρίως- συμμετείχε με διάφορους τρόπους, στο party των προηγούμενων χρόνων.
Πρέπει να είναι ξεκάθαρο, ότι, ακόμη και για όσους δέχονται να συνεισφέρουν στο ξεπέρασμα της οικονομικής χρεωκοπίας της χώρας, κανείς δεν δικαιούται αυτό να το χαρακτηρίσει "ομολογία
συνενοχής" ούτε στήριξης, κανενός από τους πρωταγωνιστές αυτής της οικονομικής τραγωδίας που βιώνουμε.
Ανεξάρτητα από οποιαδήποτε στενή προέλευση, έξω από μικροκομματικές εντάξεις και προσεγγίσεις,
όσοι αισθάνονται ότι ανήκουν είτε στον προοδευτικό-ριζοσπαστικό είτε στον ανανεωτικό και οικολογικό χώρο, οφείλουν να δώσουν -και πιστεύουμε ότι στο τέλος θα δώσουν- πειστικές απαντήσεις, θέτοντας άλλες προτεραιότητες, βάζοντας στο κέντρο της πολιτικής τους δράσης τον πολίτη, τον εργαζόμενο, τους νέους, τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας, το περιβάλλον των πόλεων μας, πέρα από τους αριθμούς και τις επίπλαστες ανάγκες.
Οι άνθρωποι δεν μπορούν να διαλέξουν εποχή.
Ίσως να μπορούν όμως να την αλλάξουν.
κεντρικό ιστολόγιο
Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010
Υπάρχουμε….. Συνυπάρχουμε;
«Η χλωρίνη είναι το πιο σκληρό ναρκωτικό...»
Φωτό: Σοφία Ψαρού
Ο ηθοποιός Ένκε Φεζολάρι στο σκηνοθετημένο «Παράθυρο» του Γιάννη Ρίτσου στα αλβανικά
ΕΧΩ θρυμματισμένες εικόνες από την κατάρρευση του καθεστώτος. Υπήρχε μεγάλος φόβος και ενθουσιασμός ταυτόχρονα. Εγώ τότε έκανα μπαλέτο. Μια μέρα, ενώ πήγαινα στις πρόβες, με παρέσυρε το πλήθος που πήγαινε να γκρεμίσει το άγαλμα του Ενβέρ Χότζα. Βρέθηκα μπροστά στα τανκς... Όταν επέστρεψα στο σπίτι, βρήκα τη μητέρα μου με ματωμένο πρόσωπο. Της είχαν επιτεθεί αντικαθεστωτικοί. Ένιωσα τη βία. Θυμάμαι τις ημέρες που στην Ακαδημία του Κόμματος εισέβαλαν πολιτικοί κρατούμενοι που μόλις είχαν βγει από τη φυλακή. Δεν είχαν πού να μείνουν και την κατέλαβαν. Την ίδια στιγμή λεηλατούσαν τα πάντα. Σαν να ήθελαν να πάρουν πίσω τη χαμένη ζωή τους. Θυμάμαι, μετά, την επίσκεψη της μητέρας Τερέζα στα Τίρανα. Με χάιδεψε και με ευλόγησε. Ήταν μια πολύ μικροκαμωμένη γυναίκα. Δυστυχώς, έχασα το σταυρουδάκι που μου έδωσε.
Η ΜΗΤΕΡΑ μου χώρισε και ήρθε στην Ελλάδα τον Ιανουάριο του 1993. Τι να έκανε μια καθηγήτρια Ιστορίας του Κομμουνισμού στην Αλβανία; Βρήκε μια υποτροφία για ένα εξάμηνο σεμινάριο στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Εγώ και η αδελφή μου ήρθαμε αργότερα. Πλήρωσε η μητέρα μου για να μας περάσουν στα σύνορα... Καλοκαίρι του 1993. Περιμέναμε δώδεκα ώρες στα σύνορα μέχρι να περάσουμε. Μου έκανε πολλή εντύπωση πόσο πολύ πράσινο υπήρχε στην ελληνική πλευρά. Η Αλβανία έχει πολύ ωραία φύση αλλά η αλβανική πλευρά έμοιαζε με έρημο. Μου έκανε εντύπωση ο φωτισμός. Πολλά φωτά. Όταν έφθασα στην Αθήνα, η πρώτη μεγάλη μου αποκάλυψη ήταν τα πατζούρια. Τα ανεβοκατέβαζα συνέχεια. Μου φαίνοταν μαγικά. Μέχρι που χάλασαν... Όταν άκουσα τη μητέρα μου να μιλά ελληνικά, έμεινα με ανοιχτό το στόμα. Δεν ήξερε λέξη πριν έρθει εδώ. Σε λίγες εβδομάδες μπήκα στο σχολείο. Η αρχή ήταν πολύ δύσκολη γιατί δεν ήξερα ελληνικά. Κάναμε ενίσχυση διδασκαλίας και αυτό με βοήθησε πολύ. Ειδικά ένας από τους καθηγητές, ο κύριος Θωμάς, ο οποίος ήξερε και κάποιες λέξεις στα αλβανικά.
65ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ Αθηνών. Ήμασταν πολύ λίγοι ξένοι μαθητές. Τρεις Βορειοηπειρώτες κι εγώ, ο Αλβανός. Ντρεπόμουν να με πουν «Αλβανό». Ήταν βρισιά. Το καταλάβαινα από τα λόγια των μαθητών και των δασκάλων. Τα παιδάκια με κοροϊδεύανε. Μια μέρα πλάκωσα ένα παιδί στο ξύλο και από τότε δεν ήθελα να με πει πια κανείς «Αλβανό». Ήθελα να αποποιούμαι την ταυτότητά μου. Να διώξω το στίγμα. Να γίνω κάποιος άλλος. Στο σπίτι ντρεπόμουν που η μάνα μου μιλούσε αλβανικά. Εκείνη δούλευε σε δυο δουλειές και είχε κι εμένα που δεν ήθελα να μιλώ αλβανικά. Όταν με ρωτούσαν πώς σε λένε, έλεγα ότι με λένε Κώστα. Όταν με ρωτούσαν από πού είμαι, έλεγα ότι ο πατέρας μου είναι από την Ήπειρο και η μητέρα μου από τη Βουλγαρία. Ο φόβος της απόρριψης. Ήθελα να με αποδεχθούνε. Είχα πολλή ανάγκη την αγάπη του κόσμου. Η κατάσταση χειροτέρεψε στο Γυμνάσιο. 21ο, στην Γκράβα. Οι κοπέλες δεν χορεύανε μαζί μου στα πάρτι επειδή ήμουν από την Αλβανία. Μια μέρα χάθηκαν 100 δραχμές στην τάξη. Δάσκαλοι και συμμαθητές με ρωτούσαν με ανακριτικό ύφος εάν τα είχα κλέψει εγώ! Ήταν η πιο φρικτή περίοδος της ζωής μου... Δεν ήταν μόνο το σχολείο. Ήταν και η πολυκατοικία όπου μέναμε. Νάξου 100, στα Πατήσια. Οι γείτονες μάς έβλεπαν με περιφρόνηση, επειδή ήμασταν από την Αλβανία. Έτσι τουλάχιστον μού φαινόταν εμένα. Έτσι ήταν νομίζω. Ίσως ήμουν υπερευαίσθητος. Η μητέρα μου έμενε εκεί, επειδή ήταν φθηνό το ενοίκιο. 25.000 δραχμές. Για 25.000 δραχμές εμένα μού γάμησαν τα παιδικά μου χρόνια. Αλλά η μητέρα μου δεν μπορούσε να καταλάβει τι περνούσα. Ήταν χωμένη στις αναθυμιάσεις της χλωρίνης καθαρίζοντας σπίτια. Η χλωρίνη είναι το πιο σκληρό ναρκωτικό... Σήμερα που το σκέφτομαι, νιώθω ακόμα θυμό. Με τους δασκάλους, τους συμμαθητές, τη μητέρα μου, τον εαυτό μου... Στα δεκαπέντε μου έμπλεξα με άσχημες παρέες. Οι μισοί από αυτούς που συναναστρεφόμουν έχουν πέσει στα ναρκωτικά. Σώθηκα από θαύμα. Χάρη στην αγάπη της μητέρας μου. Η αδελφή μου δεν άντεξε κι έφυγε στον Καναδά. Εκεί ζει σήμερα.
Η ΖΩΗ μου άλλαξε όταν πήγα στο 2ο Λύκειο Αγίου Αντρέα στη Λαμπρινή. Οι συμμαθητές και οι καθηγητές μού μιλούσαν ευγενικά. Με αποδέχτηκαν όπως ήμουν. Έγινα ξανά ο Ένκε. Βρήκα τη δύναμη να σηκωθώ ξανά. Θυμάμαι έναν από τους καθηγητές του λυκείου που με πλησίασε μια μέρα και μου είπε: «Ένκε, το ξέρεις ότι το όνομά σου, Ενκελέντ, προέρχεται από ένα αρχαίο ελληνικό φύλο, τους Εγχελείς;». Για πρώτη φορά άκουσα παιδιά να μου λένε ότι το όνομά μου είναι ωραίο, τόσο ωραίο που το ζήλευαν... Τους ευγνωμονώ για όλη μου τη ζωή. Ξέρεις, πολλά πράγματα είναι και θέμα τύχης. Αν μέναμε σε άλλη γειτονιά, αν είχα πάει σε άλλο σχολείο, τα πράγματα να ήταν αλλιώς. Στο λύκειο πήρα πίσω τον χαμένο εαυτό μου. Τότε άρχισα να παίζω θέατρο. Ήμουν λίγο ο καραγκιόζης της παρέας. Όλοι ήθελαν να με έχουν στην παρέα τους. Οι καθηγητές μου με παρότρυναν να συνεχίσω την ηθοποιία.
ΣΠΟΥΔΑΣΑ στη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Σήμερα το θέατρο είναι η ζωή μου. Νιώθω ότι με θεραπεύει, με κάνει καλύτερο άνθρωπο. Πολύ σημαντικός σταθμός για μένα ήταν η παράσταση «Ένας στους δέκα»... Πριν από λίγο καιρό έπαιξα το «Παράθυρο» του Γιάννη Ρίτσου στα αλβανικά. Μου το πρότεινε ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος και τον ευχαριστώ πολύ. Έπαιξα σε μια αίθουσα γεμάτη, όπου κανείς δεν ήξερε αλβανικά. Χωρίς υπότιτλους. Σκηνοθέτις του έργου η Ελένη Αγγελοπούλου. Σε μετάφραση της Φρίντας Μπεντάι... Κάποτε είχα μισήσει τα αλβανικά. Ο Ρίτσος ήταν ένα είδος επιστροφής στη γλώσσα της μητέρας μου. Ένιωσα ξανά αυτό το αγόρι ένδεκα χρονών που περνούσε τα σύνορα με την Ελλάδα και έβλεπε πράσινο και φως. Η παράσταση είχε επιτυχία. Γι΄ αυτό θα παιχτεί ξανά, σύντομα. Τι πιστεύω για το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια; Ελπίζω να τελειώσει αυτός ο εφιάλτης της άδειας παραμονής για όλους όσους νιώθουμε ότι ανήκουμε εδώ... Νιώθω ξένος στην Αλβανία. Για να είμαι ειλικρινής, ούτε εδώ νιώθω εντελώς μη ξένος. Αλλά αυτή η συνθήκη δεν με ρίχνει όπως παλιά. Τώρα είναι πηγή δημιουργίας. Τι είναι η πατρίδα; Οι πιο δικοί μου άνθρωποι. Οι άνθρωποι που με αποδέχθηκαν και μου έδειξαν ότι υπάρχει και άλλος δρόμος. Το μέλλον; Τα χειρότερα ανήκουν στο παρελθόν, τα καλύτερα έρχονται. Έναν στίχο από το «Παράθυρο»; « Καμία ταπείνωση δεν είναι εκεί όπου η ζωή ζητά να ζήσει, εκεί που τα σκυλιά ψάχνουν με ευγενικές κινήσεις τον σωρό των σκουπιδιών... ». Καμία ταπείνωση...
*Υπάρχουμε….. Συνυπάρχουμε;
Είναι το ιστολόγιο του κυρίου Gazmend Kapllani όπου βρήκαμε το «Η χλωρίνη είναι το πιο σκληρό ναρκωτικό...»
Φωτό: Σοφία Ψαρού Ο ηθοποιός Ένκε Φεζολάρι στο σκηνοθετημένο «Παράθυρο» του Γιάννη Ρίτσου στα αλβανικά
Γεννήθηκα στις 7 Σεπτεμβρίου του 1981, στο Πόγραδετς, στην αλβανική πλευρά της λίμνης Οχρίδα. Μεγάλωσα ακούγοντας για τις μάχες του παππού μου ενάντια στους Γερμανούς ναζί. Ήταν ήρωας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Πέθανε δύο μήνες αφού γεννήθηκα. Με μεγάλωσε η γιαγιά μου. Μια γλυκιά προληπτική γυναίκα που με ξεμάτιαζε κάθε βράδυ. Οι γονείς μου ήταν κομμουνιστές, ενάντια σε θρησκείες και δεισιδαιμονίες. Το 1986 μετακομίσαμε στα Τίρανα. Η μητέρα μου ήταν καθηγήτρια της Ιστορίας του Κομμουνισμού στην Ακαδημία του Κομμουνιστικού Κόμματος, από όπου έβγαιναν τα στελέχη του Κόμματος. Μέναμε στην εστία των φοιτητών. Περιμέναμε να μας δώσουν ένα κανονικό σπίτι. Υπήρχε τέτοια γραφειοκρατία που ούτε οι κομμουνιστές γονείς μου μπορούσαν να το ξεπεράσουν. Θυμάμαι τη μυρωδιά των καραμελών «Ζana». Πηγαίνοντας σχολείο, περνούσα κάθε μέρα έξω από το εργοστάσιο που τις έφτιαχνε. Κάθε μέρα αντίκρυζα το τεράστιο άγαλμα του Λένιν στην αυλή της Ακαδημίας. Στην αρχή με τρόμαζε, με τον χρόνο το συνήθισα. Τι πιστεύω για τον κομμουνισμό; Την ιστορία του κομμουνισμού την ταυτίζω με εκείνη της κομμουνίστριας μητέρας μου. Ζούσε ένα δυστυχισμένο γάμο. Δεν μπορούσε να χωρίσει γιατί ζούσε σε μια συντηρητική κοινωνία. Αλλά προπαντός γιατί το Κόμμα δεν θα τη θεωρούσε πια σωστή κομμουνίστρια. Οι συνέπειες μπορεί να ήταν ολέθριες για την ίδια και τους συγγενείς της. Το Κόμμα καθόριζε τα πάντα, ποιον θα παντρευτείς, εάν πρέπει ή όχι να χωρίσεις. Ο κομμουνισμός που εγώ γνώρισα είχε πολλά κοινά με τον φασισμό...
●●●
ΕΧΩ θρυμματισμένες εικόνες από την κατάρρευση του καθεστώτος. Υπήρχε μεγάλος φόβος και ενθουσιασμός ταυτόχρονα. Εγώ τότε έκανα μπαλέτο. Μια μέρα, ενώ πήγαινα στις πρόβες, με παρέσυρε το πλήθος που πήγαινε να γκρεμίσει το άγαλμα του Ενβέρ Χότζα. Βρέθηκα μπροστά στα τανκς... Όταν επέστρεψα στο σπίτι, βρήκα τη μητέρα μου με ματωμένο πρόσωπο. Της είχαν επιτεθεί αντικαθεστωτικοί. Ένιωσα τη βία. Θυμάμαι τις ημέρες που στην Ακαδημία του Κόμματος εισέβαλαν πολιτικοί κρατούμενοι που μόλις είχαν βγει από τη φυλακή. Δεν είχαν πού να μείνουν και την κατέλαβαν. Την ίδια στιγμή λεηλατούσαν τα πάντα. Σαν να ήθελαν να πάρουν πίσω τη χαμένη ζωή τους. Θυμάμαι, μετά, την επίσκεψη της μητέρας Τερέζα στα Τίρανα. Με χάιδεψε και με ευλόγησε. Ήταν μια πολύ μικροκαμωμένη γυναίκα. Δυστυχώς, έχασα το σταυρουδάκι που μου έδωσε.
●●●
Η ΜΗΤΕΡΑ μου χώρισε και ήρθε στην Ελλάδα τον Ιανουάριο του 1993. Τι να έκανε μια καθηγήτρια Ιστορίας του Κομμουνισμού στην Αλβανία; Βρήκε μια υποτροφία για ένα εξάμηνο σεμινάριο στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Εγώ και η αδελφή μου ήρθαμε αργότερα. Πλήρωσε η μητέρα μου για να μας περάσουν στα σύνορα... Καλοκαίρι του 1993. Περιμέναμε δώδεκα ώρες στα σύνορα μέχρι να περάσουμε. Μου έκανε πολλή εντύπωση πόσο πολύ πράσινο υπήρχε στην ελληνική πλευρά. Η Αλβανία έχει πολύ ωραία φύση αλλά η αλβανική πλευρά έμοιαζε με έρημο. Μου έκανε εντύπωση ο φωτισμός. Πολλά φωτά. Όταν έφθασα στην Αθήνα, η πρώτη μεγάλη μου αποκάλυψη ήταν τα πατζούρια. Τα ανεβοκατέβαζα συνέχεια. Μου φαίνοταν μαγικά. Μέχρι που χάλασαν... Όταν άκουσα τη μητέρα μου να μιλά ελληνικά, έμεινα με ανοιχτό το στόμα. Δεν ήξερε λέξη πριν έρθει εδώ. Σε λίγες εβδομάδες μπήκα στο σχολείο. Η αρχή ήταν πολύ δύσκολη γιατί δεν ήξερα ελληνικά. Κάναμε ενίσχυση διδασκαλίας και αυτό με βοήθησε πολύ. Ειδικά ένας από τους καθηγητές, ο κύριος Θωμάς, ο οποίος ήξερε και κάποιες λέξεις στα αλβανικά.
●●●
65ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ Αθηνών. Ήμασταν πολύ λίγοι ξένοι μαθητές. Τρεις Βορειοηπειρώτες κι εγώ, ο Αλβανός. Ντρεπόμουν να με πουν «Αλβανό». Ήταν βρισιά. Το καταλάβαινα από τα λόγια των μαθητών και των δασκάλων. Τα παιδάκια με κοροϊδεύανε. Μια μέρα πλάκωσα ένα παιδί στο ξύλο και από τότε δεν ήθελα να με πει πια κανείς «Αλβανό». Ήθελα να αποποιούμαι την ταυτότητά μου. Να διώξω το στίγμα. Να γίνω κάποιος άλλος. Στο σπίτι ντρεπόμουν που η μάνα μου μιλούσε αλβανικά. Εκείνη δούλευε σε δυο δουλειές και είχε κι εμένα που δεν ήθελα να μιλώ αλβανικά. Όταν με ρωτούσαν πώς σε λένε, έλεγα ότι με λένε Κώστα. Όταν με ρωτούσαν από πού είμαι, έλεγα ότι ο πατέρας μου είναι από την Ήπειρο και η μητέρα μου από τη Βουλγαρία. Ο φόβος της απόρριψης. Ήθελα να με αποδεχθούνε. Είχα πολλή ανάγκη την αγάπη του κόσμου. Η κατάσταση χειροτέρεψε στο Γυμνάσιο. 21ο, στην Γκράβα. Οι κοπέλες δεν χορεύανε μαζί μου στα πάρτι επειδή ήμουν από την Αλβανία. Μια μέρα χάθηκαν 100 δραχμές στην τάξη. Δάσκαλοι και συμμαθητές με ρωτούσαν με ανακριτικό ύφος εάν τα είχα κλέψει εγώ! Ήταν η πιο φρικτή περίοδος της ζωής μου... Δεν ήταν μόνο το σχολείο. Ήταν και η πολυκατοικία όπου μέναμε. Νάξου 100, στα Πατήσια. Οι γείτονες μάς έβλεπαν με περιφρόνηση, επειδή ήμασταν από την Αλβανία. Έτσι τουλάχιστον μού φαινόταν εμένα. Έτσι ήταν νομίζω. Ίσως ήμουν υπερευαίσθητος. Η μητέρα μου έμενε εκεί, επειδή ήταν φθηνό το ενοίκιο. 25.000 δραχμές. Για 25.000 δραχμές εμένα μού γάμησαν τα παιδικά μου χρόνια. Αλλά η μητέρα μου δεν μπορούσε να καταλάβει τι περνούσα. Ήταν χωμένη στις αναθυμιάσεις της χλωρίνης καθαρίζοντας σπίτια. Η χλωρίνη είναι το πιο σκληρό ναρκωτικό... Σήμερα που το σκέφτομαι, νιώθω ακόμα θυμό. Με τους δασκάλους, τους συμμαθητές, τη μητέρα μου, τον εαυτό μου... Στα δεκαπέντε μου έμπλεξα με άσχημες παρέες. Οι μισοί από αυτούς που συναναστρεφόμουν έχουν πέσει στα ναρκωτικά. Σώθηκα από θαύμα. Χάρη στην αγάπη της μητέρας μου. Η αδελφή μου δεν άντεξε κι έφυγε στον Καναδά. Εκεί ζει σήμερα.
●●●
Η ΖΩΗ μου άλλαξε όταν πήγα στο 2ο Λύκειο Αγίου Αντρέα στη Λαμπρινή. Οι συμμαθητές και οι καθηγητές μού μιλούσαν ευγενικά. Με αποδέχτηκαν όπως ήμουν. Έγινα ξανά ο Ένκε. Βρήκα τη δύναμη να σηκωθώ ξανά. Θυμάμαι έναν από τους καθηγητές του λυκείου που με πλησίασε μια μέρα και μου είπε: «Ένκε, το ξέρεις ότι το όνομά σου, Ενκελέντ, προέρχεται από ένα αρχαίο ελληνικό φύλο, τους Εγχελείς;». Για πρώτη φορά άκουσα παιδιά να μου λένε ότι το όνομά μου είναι ωραίο, τόσο ωραίο που το ζήλευαν... Τους ευγνωμονώ για όλη μου τη ζωή. Ξέρεις, πολλά πράγματα είναι και θέμα τύχης. Αν μέναμε σε άλλη γειτονιά, αν είχα πάει σε άλλο σχολείο, τα πράγματα να ήταν αλλιώς. Στο λύκειο πήρα πίσω τον χαμένο εαυτό μου. Τότε άρχισα να παίζω θέατρο. Ήμουν λίγο ο καραγκιόζης της παρέας. Όλοι ήθελαν να με έχουν στην παρέα τους. Οι καθηγητές μου με παρότρυναν να συνεχίσω την ηθοποιία.
●●●
ΣΠΟΥΔΑΣΑ στη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Σήμερα το θέατρο είναι η ζωή μου. Νιώθω ότι με θεραπεύει, με κάνει καλύτερο άνθρωπο. Πολύ σημαντικός σταθμός για μένα ήταν η παράσταση «Ένας στους δέκα»... Πριν από λίγο καιρό έπαιξα το «Παράθυρο» του Γιάννη Ρίτσου στα αλβανικά. Μου το πρότεινε ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος και τον ευχαριστώ πολύ. Έπαιξα σε μια αίθουσα γεμάτη, όπου κανείς δεν ήξερε αλβανικά. Χωρίς υπότιτλους. Σκηνοθέτις του έργου η Ελένη Αγγελοπούλου. Σε μετάφραση της Φρίντας Μπεντάι... Κάποτε είχα μισήσει τα αλβανικά. Ο Ρίτσος ήταν ένα είδος επιστροφής στη γλώσσα της μητέρας μου. Ένιωσα ξανά αυτό το αγόρι ένδεκα χρονών που περνούσε τα σύνορα με την Ελλάδα και έβλεπε πράσινο και φως. Η παράσταση είχε επιτυχία. Γι΄ αυτό θα παιχτεί ξανά, σύντομα. Τι πιστεύω για το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια; Ελπίζω να τελειώσει αυτός ο εφιάλτης της άδειας παραμονής για όλους όσους νιώθουμε ότι ανήκουμε εδώ... Νιώθω ξένος στην Αλβανία. Για να είμαι ειλικρινής, ούτε εδώ νιώθω εντελώς μη ξένος. Αλλά αυτή η συνθήκη δεν με ρίχνει όπως παλιά. Τώρα είναι πηγή δημιουργίας. Τι είναι η πατρίδα; Οι πιο δικοί μου άνθρωποι. Οι άνθρωποι που με αποδέχθηκαν και μου έδειξαν ότι υπάρχει και άλλος δρόμος. Το μέλλον; Τα χειρότερα ανήκουν στο παρελθόν, τα καλύτερα έρχονται. Έναν στίχο από το «Παράθυρο»; « Καμία ταπείνωση δεν είναι εκεί όπου η ζωή ζητά να ζήσει, εκεί που τα σκυλιά ψάχνουν με ευγενικές κινήσεις τον σωρό των σκουπιδιών... ». Καμία ταπείνωση...
*Υπάρχουμε….. Συνυπάρχουμε;
Είναι το ιστολόγιο του κυρίου Gazmend Kapllani όπου βρήκαμε το «Η χλωρίνη είναι το πιο σκληρό ναρκωτικό...»
Προτείνουμε ένα κλικ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
ΔΕΚΑΕΞΑΧΡΟΝΗ ΠΟΛΗ
